Prošle godine na Miholjdan osveštani su temelji novog pravoslavnog hrama posvećenog Uspenju Presvete Bogorodice u Kljajićevu. Radovi na ovoj svetinji teku po planu, a do sada je ozidan objekat samog hrama kao i zvonik.
Međutim, kako je potvrdio tamošnji paroh, na gradilište je u više navrata izvršen upad i krađa materijala ali i različitih alata neophodnih za izgradnju objekta.
Kako prenose lokalni mediji, sa gradilišta je do sada nestala tona i po cementa, vinkle i različita armatura, kao i jedan cirkular. Pričinjena materijalna šteta je značajna, krađe su prijavljene nadležnim organima koji su izvršili uviđaj i u potrezi su za vinovnicima kojima ni činjenica da se radi o svetinji nije bila dovoljna prepreka da ne počine krađu, pa je upravo zbog toga Crkvena opština Kljajićevo apelovala na nadležne organe, odnosno na policiju i tužilaštvo, da u što kraćem roku otkriju počinioce i da spreče dalje pljačkanje i skrnavljenje ove svetinje.
Inicijalna sredstva za izgradnju srpskog pravoslavnog hrama u Kljajićevu, u iznosu od pet miliona dinara, obezbedio je Grad Sombor iz stavke varoškog buyeta namenjene za pomoć crkvama, ali i vernici svojim dobrovoljnim prilozima. Temelji su osveštani prošle godine, kada je ovaj čin obavio 12. oktobra 2019. godine episkop mohački gospodin Isihije, uz sasluženje 14 sveštenika i četiri đakona iz Eparhije bačke.
Zanimljivo je da Kljajićevo spada u retke primere ovdašnjih sela koje čini većinsko srpsko, pa samim tim i pravoslavno verujuće stanovništvo, koje nije imalo svoj hram. Za molitvu im je služila rimokatolička bogomolja Blažene device Marije, koju su podigli nemački kolonisti koji su na područje znatno starijeg naselja Sent Kiraj, potonje Krnaje, počeli da pristižu 1765. godine voljom vladajuće kuće Habzburga. U nešto manje od dva naredna veka selo je doživelo ekspanziju, sloveći kao jedno od najnaprednijih zanatskih sedišta, pošto je u zenitu razvoja u njemu bilo više od 200 radionica.
Demografska promena je usledila nakon Drugog svetskog rata, kada je umesto podunavskih Švaba „vlakom bez voznog reda“ u ovo selo doseljeno nekoliko stotina porodica sa područja Like, Korduna i Banije, čiji su potomci i danas većinski žitelji Kljajićeva. Kako se radilo uglavnom o porodicama čiji su članovi bili pripadnici partizanskog Narodnooslobodliačkog pokreta, pa samim tim i zagovornici novog društvenog uređenja u kojem se nije blagonaklono gledalo na veru, nepostojanje pravoslavnog hrama se nije postavljalo kao problem, dok je rimokatolička svetinja, u nedostatku vernika, polako propadala.
Uvođenjem višestranačja i početkom raspada Jugoslavije, ponovo se pokrenulo pitanje zadovoljavanja verskih potreba žitelja Kljajićeva, koje je to ime dobilo 1949. godine po narodnom heroju Milošu Kljajiću, rođenom u Gornjem Sjeničaku na Kordunu, koji je poginuo 14. jula 1944. godine u borbama sa ustašama na Žumberku. Razumevanjem nadležnih rimokatoličkih crkvenih vlasti napuštena i dobrano devastirana postojeća crkva Blažene device Marije je ustupljena na korišćenje pravoslavno verujućim, da bi nakon gotovo tri decenije počela izgradnja i hrama SPC, čije se gradilište našlo sada na udaru lopova.
Izvor: Dnevnik
